Οι Βενετοί κατέλαβαν τα Κύθηρα το 1364. Ως την κατάληψη της Κρήτης υπάγονταν διοικητικά στο Βασίλειο του Χάνδακα. Ο πληθυσμός του νησιού το 1470 ήταν 500 κάτοικοι αλλά ένα αιώνα αργότερα, το 1583, είχε αυξηθεί σε 3.162 κατοίκους. Λίγο πριν το τέλος της βενετικής κυριαρχίας, το 1787, είχε φτάσει τους 8.000 κατοίκους και το 1865, μετά την ενσωμάτωση στο Βασίλειο της Ελλάδας, είχε ανέλθει σε 14.490 κατοίκους.

Το 1537 ο πειρατής Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα κατέλαβε και κατέστρεψε την Παλαιόχωρα των Κυθήρων και όσοι κάτοικοι απέμειναν συνοικίστηκαν στην περιοχή της σημερινής πρωτεύουσας του νησιού. Το 1797 το νησί προσαρτήθηκε από τους Γάλλους, οι οποίοι κατέλυσαν το αριστοκρατικό πολίτευμα. Το 1798 όμως την κατέλαβαν οι δυνάμεις των Ρώσων και των Οθωμανών. Από το 1800 ως το 1807 αποτέλεσε μέρος της «Πολιτείας των Ηνωμένων Επτά Νήσων» υπό οθωμανική επικυριαρχία. Το 1807 το νησί παραχωρήθηκε ξανά στη Γαλλία. Το 1815 συμπεριλήφθηκε στα «Ηνωμένα Κράτη των Ιονίων Νησιών» υπό την προστασία της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1864, μετά την εκλογή του Γεωργίου Α΄ στον ελληνικό θρόνο, το νησί παραχωρήθηκε στο Βασίλειο της Ελλάδας.

Ως μυθολογικός τόπος γέννησης της Αφροδίτης, τα Κύθηρα εξήπταν τη φαντασία των ταξιδιωτών ήδη από τον 16ο αιώνα. Λόγω της γεωγραφικής τους θέσης αποτελούσαν το τελευταίο ασφαλές αραξοβόλι πριν από τον διάπλου του Αιγαίου προς την Κρήτη, την ανατολική Μεσόγειο ή την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Δελακόβια Ν., Η νήσος Κύθηρα, Τυπογραφείον Στ. Γούναρη εν Αθήναις 1887.

Richard Leonhard, Die Insel Kythera: Eine geographische Monographie, Justus Perthes, Gotha 1899.

Τσιτσίλια Παν., Η Ιστορία των Κυθήρων, τ. 1-2, Αθήνα 1994.

Κύθηρα, Μύθος και πραγματικότητα, Α΄ Διεθνές Συνέδριο Κυθηραϊκών Μελετών, 20-24 Σεπτεμβρίου 2000, Γεν. επιμ. Αθανασία Γλυκοφρίδη-Λεοντσίνη, Αθήνα 2003.