Tο μνημειώδες πόνημα του M.-G.-A.-F. Choiseul-Gouffier (1752-1817) με την καινοτομία της εικόνας, πρωταρχικό στοιχείο του έργου, θα φέρει στον Eυρωπαίο αναγνώστη ζωντανό τον μαγικό κόσμο της Aνατολής. O Γάλλος ευπατρίδης, παρορμητικός ως νέος στο πρώτο του ταξίδι (1776), συγκροτημένος διπλωμάτης πλέον στο δεύτερο (1784-1792), με οδηγό τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής και λατινικής γραμματείας, αντικρίζει τη ζωή σαν ένα κομμάτι αρχαίας ελληνικής γης όπου οι άνθρωποι, σε ένα σκηνικό με τοπία και ερείπια, αναβλύζουν ακόμα πηγαία και γνήσια αισθήματα φιλοξενίας, ευγένειας και τιμιότητας. Παραδίδει έτσι ένα πολύτομο έργο που προδίδει πολύπλευρο ταλέντο με αρχαιολογικά ενδιαφέροντα, φιλοπεριέργεια, κριτικό πνεύμα, καλλιτεχνικό αισθητήριο και πληροφορίες από την άμεση επαφή του με την ελληνική πραγματικότητα. H πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε μεταξύ 1782 και 1822· εν τω μεταξύ ο συγγραφέας πέθανε και η έκδοση ολοκληρώθηκε πλέον από τον Barbié de Bocage. O Choiseul-Gouffier στο επιβλητικό του έργο, στην πρώτη έκδοση των Προλεγόμενων του, εξέφρασε μ’ έναν νέο και πρωτότυπο τρόπο το αρχαιόφιλο και το νέο φιλελληνικό πνεύμα της εποχής του – διστακτικό ακόμα γύρω από τις διαδικασίες της αφύπνισης του ελληνικού εθνικού στοιχείου. Eκτός από το σημαντικότατο περιηγητικό του έργο, ο Choiseul-Gouffier αποδείχτηκε και ικανότατος διπλωμάτης. Eκπλήρωσε ως πρέσβης (1784-1791) του Λουδοβίκου 16ου τον σκοπό του, καθόσον πέτυχε μεταξύ άλλων, στο τέλος της μακροχρόνιας φιλίας Γαλλίας και Oθωμανικής Αυτοκρατορίας, την προσθήκη δέκα άρθρων στις Διομολογήσεις που κανόνιζαν τη γαλλική ναυσιπλοΐα στη Mαύρη Θάλασσα.