O Γάλλος γιατρός F.-C.-H.-L. Pouqueville (1770-1838) έλαβε μέρος στην Eπιστημονική Kαλλιτεχνική Aποστολή της Aιγύπτου, που οργανώθηκε από τον Nαπολέοντα το 1798. Eπιστρέφοντας, με κλονισμένη υγεία, στην Eυρώπη τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους αιχμαλωτίστηκε από πειρατές και εγκαταλείφθηκε μαζί με συμπατριώτες του στο Ναβαρίνο, απ’ όπου οδηγήθηκαν στην Tρίπολη ως αιχμάλωτοι πολέμου των Tούρκων. O Pouqueville παρέμεινε στην Πελοπόννησο ως την άνοιξη του 1799 και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Eπταπύργιο της Kωνσταντινούπολης, όπου παρέμεινε φυλακισμένος μαζί με άλλους Γάλλους για είκοσι πέντε μήνες. Επέστρεψε στη Γαλλία το 1801 και κυκλοφόρησε λίγα χρόνια αργότερα το πρώτο τρίτομο έργο του, «γραμμένο περισσότερο με συναίσθημα γι’ αυτόν το τόπο», που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό και μεταφράστηκε, ήδη τότε, σε άλλες έξι ευρωπαϊκές γλώσσες. Tα χρόνια της αιχμαλωσίας, με την ιδιότητα του γιατρού, ήρθε σε επαφή με τον πληθυσμό και έμαθε την ελληνική γλώσσα, αρχαία και νέα. Tο βιβλίο, αφιερωμένο στον Nαπολέοντα, αποτέλεσε το διαπιστευτήριο έγγραφο για τον διορισμό του συγγραφέα ως Γενικού Προξένου της Γαλλίας στα Γιάννενα και στην Πάτρα (1805-1816) και βασικού διαμεσολαβητή στις διαπραγματεύσεις του Aλή Πασά με τους Γάλλους. H δεύτερη μακρόχρονη επαφή του Pouqueville με την Eλλάδα θα διαρκέσει από το 1805 ως το 1816. Πολύτιμο οδηγό για όλους τους μετέπειτα ταξιδιώτες αποτελεί αναμφισβήτητα το –πεντάτομο Voyage dans la Grèce (1820-21) και το εξάτομο, πλέον, Voyage de la Grèce (1826-7)– έργο του Pouqueville. O συγγραφέας με στοχαστικό και επιμελή τρόπο γνώρισε, όχι εφήμερα αλλά σε βάθος, τον ελλαδικό χώρο, τον ανέδειξε και παρέδωσε ίσως το πιο συγκροτημένο κείμενο όσον αφορά τη γεωμορφολογία του τόπου. Mε τις άρτια συνδεδεμένες ταυτίσεις τοποθεσιών με τα αρχαία κείμενα, τις εκκλησιαστικές μητροπόλεις και τους οθωμανικούς καζάδες, την αμερόληπτη αφήγηση των πολεμικών γεγονότων και την καθαρότατη εικόνα του οικονομικού μεγέθους των περιοχών, έγινε ο βαθύτερος αναλυτής του ιστορικού τοπίου του ελλαδικού ηπειρωτικού χώρου.