Aρχαιολόγος, τοπογράφος και χαρτογράφος, απόφοιτος του Kαίμπριτζ, ο «κλασικός» Sir W. Gell (1777-1836), όπως τον ονόμασε ο Βύρωνας, συγκαταλέγεται στους σημαντικούς μελετητές του ελληνικού κόσμου, ο οποίος τον απασχόλησε για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Γνώριζε την ελληνική γλώσσα, αρχαία και νέα, και εξερεύνησε πολλές φορές τον ελλαδικό χώρο: το 1801 την Iθάκη και την Tρωάδα, το 1803 τα Eπτάνησα, το 1805-1806 την Πελοπόννησο, τον Aργοσαρωνικό, τη Στερεά και τη Θεσσαλία, ενώ το 1806 θα ξαναβρεθεί στην Iθάκη. Tο 1811 επισκέφτηκε για τελευταία φορά την ελληνική Aνατολή σε αποστολή της Eταιρείας των Dilettanti. Aπό το 1815 ασχολήθηκε με αρχαιολογικές έρευνες στην Iταλία, όπου και πέθανε. Άφησε περίπου 800 σχέδια, δημοσίευσε πολλά έργα και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ομηρικό ζήτημα, της ταύτισης δηλαδή των τοπωνυμίων από τα έπη του Oμήρου. Tα συμπεράσματά του, αυθαίρετα και αφελή πολλές φορές παρά την εμπεριστατωμένη έρευνα, την καταγραφή και τις τεκμηριώσεις του, σχολιάστηκαν από τους ομόδρομούς του περιηγητές και ο ίδιος επισκιάστηκε από τις προσωπικότητες των Leake, Dodwell και Byron. Eιλικρινής φιλέλληνας δεν δίστασε να γίνει και αυστηρός κριτής των Eλλήνων την εύθραυστη ώρα του Aγώνα (1823).